Een land van herkomst wordt als veilig beschouwd als er algemeen gezien en op duurzame wijze geen sprake is van vervolging en er geen risico op ernstige schade bestaat.

Om te bepalen of een land veilig is, wordt er rekening gehouden met de wettelijke toestand, de toepassing van het recht en met de algemene politieke omstandigheden in het land.

België heeft deze lijst op 15 december 2019 geüpdatet (gepubliceerd in het Belgische Staatsblad op 3 februari 2020, Numac: 2020010017).

De volgende landen worden op dit ogenblik als veilige landen van herkomst beschouwd: Albanië, Bosnië-Herzegovina, Noord-Macedonië, Kosovo, Montenegro, Servië, India en Georgië. Het gaat om dezelfde landen als deze die worden vermeld in het koninklijk besluit van 15 februari 2019.

Deze lijst wordt minstens eenmaal per jaar herzien en kan aan de hand van de meest recente situatie in het land worden geüpdatet.

Voor de burgers van een land dat op de lijst van veilige landen van herkomst staat, geldt het vermoeden dat internationale bescherming niet nodig is. Daarom kan de behandeling van hun verzoeken om internationale bescherming  versneld worden. Indien, na individueel onderzoek, blijkt dat de verzoeker geen of onvoldoende elementen naar voren brengt waaruit een nood aan internationale bescherming blijkt, zal zijn verzoek worden geweigerd en kan het verzoek als “kennelijk ongegrond" worden beschouwd.